درمان درد مقعدی آنیسموس و یبوست ناشی از آن با صندلی مگنت و بیوفیدبک
آنیسموس یا دسینرژی زمانی اتفاق می افتد که دهانه داخلی مقعد در طول تلاش برای عبور بدون اختیار منقبض میشود. درنتیجه مانع خروج مدفوع و باعث دردهای مقعدی و یبوست میشود. آنیسموس می تواند ناشی از نقص های فیزیکی باشد یا می تواند به دلایل نامعلوم دیگری رخ دهد. دهانه مقعد(آناس) دهانه ای در انتهای دستگاه گوارش است که اجازه می دهد مدفوع و ضایعات از بدن خارج شوند. اسفنکتر خارجی مقعد حلقه عضلانی است که از ریزش ناخواسته مدفوع جلوگیری میکند. عضله پابرکتالیس ( puborectalis) عضله ای است که از رکتوم پشتیبانی می کند و بخشی از گروه ماهیچه بالابرنده مقعد،که بخشی از کف لگن را تشکیل میدهد، است. برای غبور عادی مدفوع، عضله پابرکتالیس و عضلات داخلی و خارجی اسفنکتر مقعد شل میشوند تا ماده مدفوع از طریق مجرای داخل عروق به خارج از بدن منتقل شود. آنیسموس در کودکان و بزرگسالان و مردان و زنان ممکن است رخ دهد هر چند که در زنان شایع تر است.
برای کسب اطلاعات بیشتر و یا مشاوره با متخصصین ما در زمینه درمان درد های مقعدی (آنیسموس) و یبوست ناشی از آن می توانید با ما بگیرید.
عضلات کف لگن
کف لگن مجموعه ای از عضلات است که در سراسر حفره لگن گسترش می یابند. کف لگن دارای سه دهانه است که مثانه، واژن، و رکتوم از آن عبور می کنند. عملکرد کف لگن عبارتند از:
- حمایت از اندام های لگنی، به ویژه رحم، مثانه و راست روده
- کمک به کنترل اسفنکتر برای دفع
- جلوگیری از افزایش فشار بر شکم ناشی از سرفه، عطسه، خنده، کشش و بلند کردن اجسام
- برای بهبود عملکرد جنسی
علل ایجاد آنیسموس چیست؟
آنیسموس زمانی اتفاق می افتد که عضله پابرکتالیس (puborectalis) و عضلات خارجی اسفنکتر به درستی هماهنگ نیستند و در طول گذر مدفوع منبسط و شل نمیشوند. اسپاسم و گرفتگی عضلانی در این ماهیچه ها نیز می تواند باعث ایجاد آنیسموس شود. گرفتگی عضلانی ممکن است به دلالیل زیر ایجاد شوند:
- آنال فیشر
- هموروئیدها
- آسیب به اسفنکتر خارجی مقعد که ممکن است از جراحی، زایمان یا حوادث ناشی شود.
علائم آنیسموس
علائم آنیسموس عبارتند از:
- یبوست مزمن
- درد و انسداد رکتوم
- ناتوانی در بازشدن دهانه مقعد
آنیسموس اگر درمان نشود منجر به یبوست و کشش و بزرگ شدن راست روده (مگارکتوم)می شود.
چه آزمایش هایی برای تشخیص یبوست ناشی از آنیسموس انجام می شود؟
آزمایشات گسترده فقط برای افراد مبتلا به علائم شدید استفاده می شود. روش های تشخیصی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- باریم انما اشعه ایکس: غشای روده ها با رنگ کنتراست پوشش داده می شود که باعث می شود که رکتوم، روده بزرگ و قسمت های روده کوچک در اشعه ایکس قابل مشاهده باشد.
- آزمایش دِفِکوگرافی: رکتوم با خمیر نرم که مشابه با مدفوع است، پر میشود.
- سیگموئیدوسکوپی: لوله ای سبک و انعطاف پذیر به داخل بینی منتقل می شود تا راست روده و قسمت پایین روده بزرگ را بررسی کند.
- کولونوسکوپی: کل روده بزرگ با یک دوربین مجهز مورد بررسی قرار می گیرد.
- منومتری انورکتال: یک لوله باریک و انعطاف پذیر، با یک بالون کوچک در بالا، به داخل مقعد و رکتوم وارد می شود.
- ارزیابی مارکر یا بررسی حرکت کولورکتال: بیمار کپسولی را که حاوی نشانگرهایی است که روی اشعه ایکس نمایش داده میشود، میبلعد. در طی چند روز دفع میشود.
درمان آنیسموس
رژیم حاوی فیبر
بهترین راه اضافه کردن فیبر به رژیم غذایی، افزایش مقدار میوه ها و سبزیجات است. این بدان معنی است که حداقل پنج بار میوه و سبزی در هر روز باید مصرف شود. با این حال، برای بسیاری از مردم، مقدار میوه ها و سبزیجات مورد نیاز ممکن است ناخوشایند باشد و یا ممکن است وضعیت را تسکین ندهد. در این موارد، مکمل های حاوی فیبر می توانند مفید باشند. فیبر به عنوان مواد ساخته شده توسط گیاهان تعریف شده است که توسط دستگاه گوارش انسان هضم نمیشود. این یکی از اصلی ترین درمان هاست. بسیاری از انواع فیبر، آب را درون روده حفظ می کنند. فیبر مدفوع را حجیم تر و آب آن را نرم می کند. منابع مختلف فیبر وجود دارد و نوع آن از متفاوت است. انواع فیبرها را می توان به روش های مختلف، مثلا براساس منبع آنها، طبقه بندی کرد. رایج ترین منابع عبارتند از:
- میوه ها و سبزیجات
- سبوس گندم یا جو
- متیل سلولز مصنوعی
- پلی کربوفیل
بیوفیدبک
اگر یبوست مزمن دارید به نظر می رسد که از عدم هماهنگی عضلات کف لگن رنج می برید. بیوفیدبک شامل بازآموزی عضلات کف لگن می شود. اگر چه بیوفیدبک بدون درد است اما مطمئنا ناخوشایند است. سنسورهای کوچک به داخل مقعد وارد می شوند، در حالی که دیگر سنسورها در مهبل (اگر خانم هستید) یا در شکم قرار میگیرند. از شما خواسته می شود که حرکت دفع مدفوع را بازسازی کنید. درحالی که شما این کار را انجام می دهید یک نمایشگر گرافیکی تنش عضلانی را بر روی صفحه نمایش نشان خواهد داد. این بازخورد به شما این امکان را می دهد که واکنش عضلاتتان را تغییر دهید تا زمانی که میخواهید دفع را آغاز کنید، به طور آگاهانه عضلات را آرام و شل کنید.
تحریک الکتریکی(tens)
اگر از آنیسموس رنج می برید، درمان تحریک الکتریکی می تواند کمک کند. یک الکترود کوچک در داخل واژن یا رکتوم قرار می گیرد. این الکترود برای ارسال جریان الکتریکی است که باعث می شود عضلات لگن منقبض شوند. جریان را می توان با شدت و فواصل زمانی مختلف تنظیم کرد. درمان با تحریک الکتریکی می تواند با دستگاه های خانگی و یا در مطب پزشک انجام شود. تحریک عصب ساکرال یکی دیگر از روش های تحریک الکتریکی است. سیمی که در سر آن الکترودهای کوچکی قرار دارد به داخل بدن وارد میشود تا الکرود نزدیک ستون فقرات ساکرال در پایین ستون فقرات قرار گیرد. یک دستگاه در انتهای سیم وجود دارد که باعث ایجاد جریان الکتریکی کم انرژی می شود. این جریان ها عصب ساکرال، که عملکرد مثانه را کنترل می کند، را فعال می کنند.
مگنت تراپی
مگنت تراپی (FMS) به طور مفهومی مشابه تحریک الکتریکی است اما جریان میدان مغناطیسی برای فعال کردن عضلات کف لگن به جای جریان الکتریکی برای درمان یبوست استفاده می شود. دمگنت تراپی شامل نشستن روی صندلی مگنت است که پالس های مغناطیسی را به بدن می فرستد. تحرک مغناطیسی نیز توسط مگنت های اعمال شده در خارج از ریشه های عصب ساکرال انجام شود.
ورزش
برای درمان آنیسماس باید تمرکز ورزش ها را روی عضلات لگن بگذارید. بنابراین ابتدا باید عضلات کف لگن را شناسایی کنید. می توانید این تمرینات را در حالت نشسته یا ایستاده انجام دهید.
- عضلاتی در کنترل ادرار نقش دارند را شناسایی کنید.
- این عضلات را به مدت 3 ثانیه منقبض کنید و سپس 3 ثانیه شل و رها کنید.
- هنگام انجام حرکات ورزشی عضلات شکم و ران نباید منقبض شوند.
- هر هفته یک ثانیه به زمان اضافه کنید تا بتوانید هر بار 10 ثانیه فشار دهید.
- این تمرین را 10 تا 15 بار در هر جلسه تکرار کنید.
- سعی کنید حداقل 3 بار در روز انجام دهید.
